Grażyna Barszczewska to jedna z najbardziej znanych i lubianych aktorek telewizyjnych i teatralnych w Polsce. Opowiedziała nieco więcej o swojej pracy zawodowej.
Gra Pani w spektaklu „One i my”. Czy może Pani powiedzieć o czym opowiada ten spektakl?
„One i My”, czyli my i oni – my, kobiety dwudziestolecia międzywojennego, bardzo kolorowego wieku, i oni - czyli nasi mężowie, kochankowie...
To spektakl muzyczny z wieloma przebojami i zabawnymi tekstami pisanymi przez wybitne postaci tamtych czasów: Tuwima, Hemara, z piękną melodyjną muzyką. Jaką rolę Pani gra?
„Gwiazda-Ona”, tyle.
Jest Pani aktorką filmową i teatralną. Które role są bliższe Pani sercu?
Te, które aktualnie gram, oraz te, które przede mną. Nie oglądam się za siebie, wkrótce zacznę nowe próby do nowej sztuki teatralnej i zostawię za sobą to co przeszło. A przeszło około 200 ważnych ról teatralnych i telewizyjnych, nie licząc filmowych. Ale mam nadzieję, że to jeszcze nie koniec.
Czy jest taka rola, którą szczególnie chciałaby Pani zagrać i dlaczego?
Nie mam takich marzeń. W moim życiu zawodowym na tyle dobrze się układa, że marzenia są wyprzedzane przez rzeczywistość. Często propozycje przypadkowe dają więcej satysfakcji, niż te na które specjalnie się czeka.
W którym z dotychczasowych spektakli grało się Pani najmilej?
Było takich przedstawień sporo, ale teraz wielką frajdę mam ze „Scen niemalże małżeńskich Stefanii Grodzieńskiej”, które gram z Grzegorzem Damięckim już czwarty sezon w teatrze Ateneum, a których wersję telewizyjną zrobiłam dla Teatru Telewizji. Emisja była w październiku To także spektakl muzyczny, kameralny, z zabawnymi tekstami Grodzieńskiej i Jurandota. Właśnie zaproszono nas do Poznania i Konina z tym przedstawieniem.
W jakich spektaklach obecnie można Panią oglądać?
Oprócz Ateneum gram w moim macierzystym teatrze Polskim im. Arnolda Szyfmana w Warszawie w dużym repertuarze klasycznym – Szekspir, Fredro, Corneille, i ostatnio w „Królowej Śniegu” Andersena - baśni dla młodych widzów, która cieszy się ogromnym powodzeniem u widzów i tych małych i dużych.
Materiał archiwalny z dnia 29 grudnia 2014
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz